We don’t laugh because we’re happy – we’re happy because we laugh. –William James
I’ve never comprehended why individuals of my race constantly seek happiness and peace when it’s right at their doorstep. Many go the extra mile to “find” peace and happiness that already resides within us. I’ve abandoned the attempt to understand the world around me, given that I’m labeled a “nutter.”
Why do we often find ourselves in search of things without a clear understanding of what we’re looking for? Why pursue things that may not even exist? Nevertheless, let me cease my complaints, and here we go…
Audio File below
தெளிவில்லா தேடல் துணையில்லா தேடல் தொய்வில்லா தேடல் முடி நிறைத்தும் தேடல் திக்கும் முக்கும் தேடல் இது தொலைத்ததரியா தேடல் பள்ளிப்பருவ தேடல் துள்ளும் இளமை தேடல் வெல்லும் தலைமை தேடல் மெச்சும் புலமை தேடல் கொஞ்சும் சலங்கை தேடல் மிஞ்சும் பொருமை தேடல் முரட்டு வலிமை தேடல் மெல்லிய இசையின் தேடல் எழிலாய் எழுத்தின் தேடல் திகட்டா நட்பின் தேடல்.... எனத்தேடி உணர கோடி இருப்பினும் இருட்டு அறைையில் குருட்டு கிழமாய் தொலைந்தது தெரியா எதை நாம் தேடுகிறோம் ? ---- ஆனந்தன்
AUDIO
The society that shaped my childhood held numerous positive influences, yet it fell short in nurturing certain essential aspects of life. One notable aspect was the lack of a “sense of appreciation.” In our environment, the tendency was not to appreciate anything simply because we “liked it”; rather, appreciation was commonly reserved for situations where there was an expected return.
By instilling the fundamental sense of appreciation, the community at large would begin to acknowledge and admire the elements in their surroundings. The pursuit below revolves around fostering an atmosphere of appreciation and discernment.
Audio file
மெசச்சும் இரசனை
ஏதேனும் போதுமென்ற
ஏக்கமில்லா நம் வாழ்க்கை
எதையும் யாம் ஏற்போமன்ற
ஏற்றமில்லா நம் வாழ்க்கை
குறை அறிந்தும் நிறைவோடு
நிம்மதியாய் அமர்ந்தோமே
காலைக்கும் மாலைக்கும்
கோடில்லா உழைத்தோமேஓடியோடி உதிரும் நாம்
உளம் கவர்ந்து உழைத்தோமா?
இரசனை அறியா வளர்ப்பில் நாம்
உணர்வில்லா ஜுவனோ?
இரசனைக்கு நேரமில்லா
நெண்டிச்சாக்கை உதறுவோம்அழகை இரசிக்கும் திறமை வேண்டாம்
அன்பை மெச்சும் ஆழ்மை வேண்டாம்
நம்மை கவர்ந்தால்
நாநலம் பழகுவோம்குறையின் இரசனையால் கல்வித்தந்தை
ரீங்கார இரசனையால் இசைஞானி
மாற்றத்தின் இரசனையால் ஸ்டீவ் ஜாப்ஸ்
என இரசனை மேதைகளின் சுவடுகளிவைநாம் தொலைத்த இரசனை
நம் வீட்டில் துளிரட்டும்
பிடித்ததை பாராட்டுவோம்
இரசனைத்துளிர் தலைநிமிரும்.— இரசனையில் ஆனந்தன்
Birthdays always carry with them sweet memories, especially those cherished days of childhood that one wishes to relive even after outgrowing them. In our school, kids would don colorful dresses and carry around 62 Nutrine 5-paise chocolates wrapped in dark green bunny image wrappers, along with five more expensive eclairs chocolates reserved for teachers. Unfortunately, I never had the chance to experience this, as my birthday always fell during summer holidays.
As we grow older, some of us tend to transform the nature of these days, even though they remain days of joy for most. I, too, shifted gears on this very day over 20 years ago and embarked on a wild goose chase—pursuing what I termed “weird milestones.” Some pursuits were extraordinary, leaving behind scars, while most provided pleasant learning experiences. Many goals still remain unachieved, and on this day, I am preparing to chase yet another.
Please click the play icon below to listen to the audio version
பண்டிகை மகிழ்ச்சியை மிஞ்சிய நாளிது பள்ளிக்காலங்களில் பெரிதாய் பண்டங்கள் பார்த்ததில்லை வண்ண ஆடைகள் வாங்கியதில்லை தாய் மாமனின் வாழ்த்திற்கு காத்திருந்த நாட்களவை நாற்பத்தி நான்கு வருடங்களை பின்னோக்கிப்பார்க்கிறேன் பசுமையில் பல பெருமையில் சில சராசரி மனிதனின் முழு உருவம் நான் கடைசி benchன் கண்ணிய மாணவனாய் கடமைக்கே புத்தக மூட்டையென பரிசுகள் காணா பள்ளி நாட்கள் விழித்தெழுந்த தருவாயில் கல்லூரி நாட்கள் நெருங்கின உறங்கிப்போன நாட்களை முழி பிதுங்க, கண்விழித்து, துரத்திப்பிடித்தேன் இருபது வருடங்கள் முன்பு இதே நாளில் நட்டேன் முதல் மைல்கல் - சாதனை எட்ட எட்டாத கற்களை ஒவ்வோர் பிறந்தநாளும் புதுப்பித்து , முன்னகர்த்தி , மீண்டும் நட்டேன் இக்கற்களை தொடத்தவறி அள்ளிச்சேர்த்த விழுப்புண்களும் , வடுக்களும் புகட்டியது பாடங்களே! இன்று மற்றுமோர் பிறந்தநாளில் கடக்கத்தவறிய அக்கல்லை மீண்டும் நட்டு என்றேனும் ஒர் நாள் கடந்ததை திரும்பிப்பார்ப்பேனென ஒடத்தயாராகிறேன் - மூச்சை உள்வாங்கி. -- ஆனந்தன்
What once constituted a mere “want” during our school days has transformed into a pressing “need” in the present. Our parents effortlessly instilled in us the value of everyday items. However, conveying the importance and worth of things to the next generation has become increasingly challenging. Nowadays, children face little struggle in obtaining what they desire, as parents often go the “extra mile” to fulfill their children’s wishes, not just dreams.
Click the play icon below to listen to the audio.
பாதமது தரை தொடாமல் மெல்லிய மயிலிறகாய் பிரித்திருந்தததோர் ரப்பர் துண்டு.... தேய்ந்த அடிப்பகுதி, நீல நிற வாறது, துவாரம் நழுவாயிருக்க முட்டுக்கொடுத்து பிடித்திருந்தததோர் - Safety Pin MBA காலங்களிலும் காலணியிது நினைத்ததை நொந்ததில்லை, புதிதொன்றும் கேட்டதில்லை பொருளின் மதிப்பிதென அமர்ந்திதை புகட்டவில்லை எளிதாய் உணர்தியவர் - தந்தை இருபது ஆண்டுகள் நகர்ந்து, வல்லரசுகளில் வாழும் நான் என்றும் நேரமொதுக்கி பக்குவமாய் பகிர்ந்தும் மகனாய், எதார்த்தமாய், நான் கற்றதை தந்தையாய், போதிக்க இன்றும் தோற்கிறேன். --- ஆனந்தன்
The concept of evolution has always been something I admired. However, reflecting on the past two decades of our growth, certain aspects do concern me. While we seamlessly keep pace with numerous day-to-day advancements, whether in science or society, there’s a lingering sense that we may be losing the core values and concepts of some key aspects of life. The contemplation below delves into one such episode.
In the days of capturing photographs with our 28, 32, or 40-roll film cameras, the anticipation of waiting for days at film development shops added a unique charm. The prints often revealed imperfections, be it from sunlight exposure or amateur photography, and only a handful made it to the cherished collection in albums. Despite the technological prowess of mobile cameras today, I can’t help but feel that they may not capture the same feelings or evoke the age-old excitement and bubbly emotions we experienced back then. Here we go…
Please click the Play button for the audio
வளர்ச்சியின் அடிமைகளோ நாம்? விஞ்ஞான சோம்பேறிகளோ நாம்? சட்டைப்பை குறிப்பேடு நாட்களவை அத்தனை எண்களும் அத்துப்படி கைபேசி காண்டாக்டில் நினைவில்லை நம் எண் Cameraவாம் பொக்கிஷமாய், பக்குவமாய் படமெடுத்தோம் கடைக்காரனோ... இன்று போய் நாளை வா என, நடையாய் நடந்து, அச்சிட்ட படங்களை, பத்திரமாய் ஆல்பமதில் அடுக்கிய அலாதி நாட்களவை ஐம்பது செல்பிகளை ஐந்து நிமிடத்தில் Smart போனில் சிறைப்பிடித்து , கிடப்பிலிட்டு, மூன்றே நாட்களில் பலதை அழித்து மீண்டும் முன்னூரு செல்பிக்கு இடமளித்து.... எங்கே செல்கிறேம் நாம்? வளர்ச்சியின் அடிமைகளோ நாம்? விஞ்ஞான சோம்பேறிகளோ நாம்? --- ஆனந்தன்
சிலைகளால் எனக்கு பெருமையில்லை சமாதிகளால் எனக்கு பெருமையில்லை காதலர்களை குடும்பமாக்கியதில் பெருமையில்லை வியாபாரங்களின் வாழ்வாதாரமென்றும் பெருமையில்லை நீளக்கரையென்றும் பெருமையில்லை மரபென்ற தரைப்பெயர்ந்து உணர்வுகளின் சுனாமியாய் வேற்றுமை மறந்து அறவழி அலையென மனிதர்களாய் உயர்ந்து நின்ற - உங்களை என் கைகளிலேந்தி உலகுக்கு உயர்த்தி இது ஒற்றுமையின் இனமென உங்களுள் ஒருத்தியாய் நானும் நின்றதில் முதல் முறையாய் பெருமைப்படுகிறேன் என்றாள் மெரினா மனிதனைப்பார்த்து -- என ஆனந்தன் --
குடும்பமென்ற பொங்கல் பானைக்குள் உணர்வென்ற அரிசியிட்டு உறவென்ற சர்கரையிட்டு கலகலப்பென்ற நீர் சேர்த்து விரகென்ற துக்கங்களை எரித்து பொங்கி வரும் பொங்கலைப்போல் உங்கள் வாழ்வும் பொங்க கீதா மற்றும் ஆனந்தின் இனிய பொங்கல் வாழ்த்துக்கள்.
நாளை விடியுமென்பது - நம்பிக்கை நலமாய் விடியுமென்பது - நம்பிக்கை இன்றைவிட இனிக்குமென்பது - நம்பிக்கை அமைதியாய் இமை மூடுமென்பது - நம்பிக்கை ஒவ்வோர் புத்தாண்டும் சிறப்பாய் அமையுமென நம்பிக்கையில் அடிவைக்கின்றோம் ! மாதம் சில கடந்து திரும்பிப்பார்க்கையில் முந்தைய ஆண்டு பசுமையென ஒர் உணர்வு எத்தணை மாற்றங்கள் இனத்தாலும், பணத்தாலும் உள்நாட்டிலும் , உலகளவிலும் திறனில்லா தலைவர்கள் தரமில்லா கொள்கைகள் திசையில்லா தொண்டர்களென தொடர்கிறோம் இனி வரும் வருடங்கள் இனிமையாய் இருக்குமென உள்ளமது எற்க மறுக்கிறது எனினும் முயற்சியின் முன்னோடி நம்பிக்கையெனும் உயிர் கோபத்தை குறைத்து விரோதத்தை தொலைத்து தவற்றை மன்னித்து அன்பால் அரவணைத்து வீடும் , நாடும் அமைதியாய் செழிக்குமென்ற நம்பிக்கையில் மீண்டுமோர் புத்தாண்டில் அடிவைப்போம் ----- என நாளைய நம்பிக்கையில் ஆனந்தன்
இரயில் பயணங்களில்.... 