” For men may come and men may go,
but I go on forever. ” — extract from the poem “The Brook” by Lord Tennyson
Those were the initial murmurs of the melodious brook. Another year passed in solitude for humankind, and the phrases above appear as if Mr. and Mrs. Corona are casting their gaze upon us. The tempest has not yet subsided, and each of us, depending on the vessel we sailed in, felt the impact with varying intensity. I am optimistic that brighter days lie ahead, and let us embrace the arrival of the New Year 2022 with hearts filled with hope and genuine trust.
AUDIO FILE BELOW
பாண்டவர் வாழ்ந்த
பதிமூன்றாம் ஆண்டை
முகமூடி இனமாய்
அலைந்து திரிந்து
உணர்ந்து பழகினோம்
உருவில்லா உலகநாதரென
உலகம் பேசிய
ஒரே மொழி
வயது வரம்பில்லை
பாலின பகிர்வில்லை
மரண வேட்டைக்கும்
வஞ்சனை ஏதுமில்லை
தூணில் இருந்தாயோ
துரும்பில் இருந்தாயோ
நெஞ்சை உரித்த
நரசிம்மன் – நீ
ஓய்ந்தான் ஒனாயென்றால்
அடங்காத நாடோடி – ஒமிக்ரானாம்
ஈட்டிக்காரன் அமிர்கானாய்
தவணை முறை தாக்கத்தில்
இனம் காணா மாற்றங்கள்
எத்தனை எத்தனை !
தனிமையின் தாக்கம்
சலசலப்பில்லா சந்தை
சுற்றமில்லா சடங்கு
பாலைவன பள்ளி
உரசும் உலகம்
இரண்டடி இடைவெளியில்
இயங்கியது போதுமெ
சுத்தம் சோறுபோடுமென
அழுத்தமாய் சொல்கிறாள்
இயற்கை அன்னையென
விழுந்து நிமிரும்
இனமென நாம்
எழுந்து நின்று
புத்துணர்வோடு அடிவைப்போம்
இப்புத்தாண்டில்
— ஆனந்தன்
இரயில் பயணங்களில்.... 